- Synopsis
-
Like a Prayer to an Empty Paradise
In a blue pajama, on a wheelchair with a blue frame, with what is
left from the sun shining, he sits alone.
Crippled, silent, reminiscing, yet too early perhaps, about
fragments of his past where only walls can be found.
What is he doing there? Sitting alone
Like a prayer to an empty paradise,
after all everyone has his own paradise, one should not wait for it,
or rest whilst waiting for it, either for its opening hours or for it to
be built – rather one should create it himself, at every turn, here
and now, in the swiftness of life, in the ever present now, the ever
so quickness of now.
Our father is not here. Oh FatherFrom the Road, 20th of April 2011
-
Jak modlitwa do pustego raju
W niebieskiej piżamie, na wózku z niebieską ramą, w okruchach
słońca, siedział sam.
Kaleki, niemy i chyba za wcześnie przyglądający się urywkom
przeszłości, z której tylko mury są.
Co on tam robi? sam
Jak modlitwa do pustego raju,
bo przecież każdy ma swój raj, i nie można poczekać
ani odpoczywać na jego spotkanie, godziny otwarcia
czy budowanie – trzeba go umieć stworzyć, za każdym
razem, tu i teraz, w za szybkim życiu, w za nagłym tu,
w za prędkim teraz.
Naszego ojca nie ma. Ojcze nasz
Z drogi, 20 kwietnia 2011
-
Σαν μια προσευχή σε έναν άδειο Παράδεισο
Με μια μπλε πιτζάμα, στην αναπηρική καρέκλα, στον ήλιο που από την λάμψη του
απόμεινε η ανάμνηση μόνο, καθόταν μόνος του.
Σακάτης, βουβός, με βλέμα που αναζητά
για θραύσματα του παρελθόντος αλλά βρίσκει τείχη μόνο.
Τι κάνει εκεί; μόνος του
Σαν μια προσευχή σε έναν άδειο Παράδεισο,
εξάλλου, ο καθένας έχει το δικό του παράδεισο, και δεν πρέπει
να περιμένει να ξεκουραστεί πριν τις ώρες λειτουργίας
ή κατασκευής του - πιο πολύ
να τον φτιάξει ο καθένας στην κάθε του
στιγμή, στο γοργό του τώρα, και εδώ της ζωής.
Από το δρόμο, 20 Απριλίου 2011