Artworks

Like a Prayer to an Empty Paradise

Edyta Mąsior Like a Preyer to an Empty Paradise - Athens, Greece 2007
photo series
< previousnext >
  • Synopsis
  • Like a Prayer to an Empty Paradise

     

    In a blue pajama, on a wheelchair with a blue frame, with what is

    left from the sun shining, he sits alone.

    Crippled, silent, reminiscing, yet too early perhaps, about

    fragments of his past where only walls can be found.

    What is he doing there? Sitting alone

     

    Like a prayer to an empty paradise,

    after all everyone has his own paradise, one should not wait for it,

    or rest whilst waiting for it, either for its opening hours or for it to

    be built – rather one should create it himself, at every turn, here

    and now, in the swiftness of life, in the ever present now, the ever

    so quickness of now.


    Our father is not here. Oh Father

     

    From the Road, 20th of April 2011

  • Jak modlitwa do pustego raju

     

    W niebieskiej piżamie, na wózku z niebieską ramą, w okruchach

    słońca, siedział sam.

    Kaleki, niemy i chyba za wcześnie przyglądający się urywkom

    przeszłości, z której tylko mury są.

    Co on tam robi? sam

     

    Jak modlitwa do pustego raju,

    bo przecież każdy ma swój raj, i nie można poczekać

    ani odpoczywać na jego spotkanie, godziny otwarcia

    czy budowanie – trzeba go umieć stworzyć, za każdym

    razem, tu i teraz, w za szybkim życiu, w za nagłym tu,

    w za prędkim teraz.

     

    Naszego ojca nie ma. Ojcze nasz

     

    Z drogi, 20 kwietnia 2011

  • Σαν μια προσευχή σε έναν άδειο Παράδεισο

     

    Με μια μπλε πιτζάμα, στην αναπηρική καρέκλα, στον ήλιο που από την λάμψη του

    απόμεινε η ανάμνηση μόνο, καθόταν μόνος του.

    Σακάτης, βουβός, με βλέμα που αναζητά

    για θραύσματα του παρελθόντος αλλά βρίσκει τείχη μόνο.

    Τι κάνει εκεί; μόνος του

     

    Σαν μια προσευχή σε έναν άδειο Παράδεισο,

    εξάλλου, ο καθένας έχει το δικό του παράδεισο, και δεν πρέπει 

    να περιμένει να ξεκουραστεί πριν τις ώρες λειτουργίας

    ή κατασκευής του - πιο πολύ 

    να τον φτιάξει ο καθένας στην κάθε του

    στιγμή, στο γοργό του τώρα, και εδώ της ζωής.

     

    Από το δρόμο, 20 Απριλίου 2011

Edyta Mąsior visual artist welcome to the website
This site uses cookies. By remaining on it you agree to their use in accordance with current browser settingsX